‘Mijn zus en ik werkten op jonge leeftijd om mijn moeder te ondersteunen’

‘Wij wisten al die jaren niet dat wij gedupeerd waren. Wat we wel wisten, was dat we het zwaar hadden. Mijn moeder was alleenstaande met drie kinderen. Mijn zus en ik begonnen daarom op erg jonge leeftijd te werken om mijn moeder financieel of met boodschappen te kunnen ondersteunen.’

‘De relaties met mijn familieleden gingen steeds stroever en er kwamen steeds vaker ruzies. Kortom, iedereen voelde de emotionele belasting van de schulden met bijbehorende consequenties. Ook raakten we ons huis en auto kwijt. Ik ben een hele lange tijd enorm gefrustreerd geweest waarbij ik steeds voor gesloten deuren stond en niet wist hoe ik deze open kon krijgen. Ik ben mezelf op deze momenten ook tegengekomen. Ik wilde heel graag beter voor mij en mijn familie zorgen, maar ik wist niet waar ik moest beginnen.’

‘In alle ellende heb ik geleerd dat innerlijke rust het allerbelangrijkste is. Het enige waar ik tenslotte echt controle over heb, zijn mijn eigen gedachten, emoties en handelingen. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik naar mijzelf begon te kijken: wat kan ik anders doen? Hoe kan ik beter zorgen voor mezelf? Welke eigenschappen kan ik verbeteren? Welke informatie heb ik nodig om het maximale uit mijn leven te halen? Met welke mensen wil ik mij omringen? Wat voor een persoon wil ik zijn? En waar wil ik naartoe?’ 

‘Langzaam maar zeker begon ik deze vragen te beantwoorden en maakte ik (kleine) stappen naar een beter leven. Soms had ik goede momenten, maar de zware momenten waren er nog steeds. Wel leerde ik dat de zware momenten tijdelijk zijn. Dit perspectief zorgde ervoor dat ik de focus meer begon te leggen op mijn innerlijke gevoelens tijdens de goede en minder goede momenten. Ik zag mijn familieleden niet meer als mensen die mij opzettelijk pijn hebben gedaan, maar als mensen die ook niet wisten hoe zij om moesten gaan met hun innerlijke onrust. Dit is ons nu eenmaal overkomen en vanaf nu kan het sowieso alleen maar beter worden!’ 

‘Ook begon ik actief te werken aan het herstellen en verbeteren van de relaties met mijn familieleden en heb als het ware mijn verleden omarmd. Dat klinkt misschien heel gek, maar ik merk dat ik een beter mens ben geworden door deze gebeurtenissen. Mijn leven is enorm veranderd en ik ben zeer gezegend met alles wat ik heb mogen bereiken.’

Waarom Genaira voor deze foto heeft gekozen bij haar verhaal: 'Een tijd lang keek ik naar mijn leven als een duistere regenwolk. Inmiddels herken ik die donkere wolk niet meer in mijn leven, maar kan ik mij met mijn innerlijke rust meer vinden in de bloeiende rozen. Ook ben ik door de struggles van de toeslagenaffaire een meer liefdevol persoon geworden. En rozen worden vaak gegeven om liefde uit te drukken.'