Ashanti brengt jongeren samen met kookworkshop: “Ik wil graag lotgenoten leren kennen.”
Het leven van de 22-jarige Ashanti uit Eindhoven is allesbehalve makkelijk geweest. Haar moeder werd onterecht beschuldigd van fraude met de kinderopvangtoeslag, wat hun leven op zijn kop zette. Armoede liet een onuitwisbare stempel achter op Ashanti’s jeugd. Toch kijkt de Eindhovense nu vooruit: binnenkort organiseert ze via het Ontwikkelnetwerk Herstel een kookworkshop om lotgenoten samen te brengen. “Ik wil dat we even vergeten wat we allemaal hebben meegemaakt en elkaar beter leren kennen. Samen koken is een mooie manier om dat te doen.”
Een plek voor herkenning
“Ik zie vaak lotgenotenbijeenkomsten voorbij komen, maar die zijn meestal ver weg, boven de rivieren,” zegt Ashanti. “Toen dacht ik: waarom organiseer ik niet iets hier in Brabant? In mijn eigen omgeving ken ik niemand die hetzelfde heeft meegemaakt als ik.”
Hiermee werd het idee geboren om een kookworkshop te organiseren voor jongeren die ook getroffen zijn door de toeslagenaffaire. “Het wordt een laagdrempelige bijeenkomst waarbij we in kleine groepjes samen gerechten maken. Je hoeft geen topkok te zijn, het gaat vooral om de gesprekken die vanzelf op gang komen terwijl je samen iets lekkers bereidt.” Ashanti heeft zelf Angolese en Portugese roots. “Eten speelt een grote rol in mijn cultuur. Het brengt mensen samen.”Veel gemist
Als kind groeit Ashanti op in Reusel bij haar alleenstaande moeder. “Mijn moeder werkte lange dagen, maar desondanks ging het financieel niet goed. Ze moest een enorme schuld afbetalen. Er waren momenten dat de koelkast leeg was, en kinderfeestjes waren er niet. Nieuwe kleding kreeg ik nauwelijks, vaak waren het tweedehands spullen.”
Ook op school ging het niet lekker. Als een van de weinige kinderen met een andere huidskleur, voelde Ashanti zich daar vaak eenzaam. “Ik werd veel gepest en had weinig vrienden. Ik heb het gevoel dat ik daardoor veel sociale momenten heb gemist, vooral op het gebied van vriendschappen.”
Toen de toeslagenaffaire aan het licht kwam, realiseerde Ashanti zich pas wat er al die tijd aan de hand was geweest. “Mijn moeder was opgelucht, maar ook gefrustreerd. We hadden door die fout zoveel gemist. In de jaren daarna konden we eindelijk dingen inhalen, zoals samen uit eten gaan en moeder-dochter activiteiten doen.”Achterstanden
Thuis gaat het echter niet meteen soepel, waardoor Ashanti uiteindelijk begeleid gaat wonen. Net als veel anderen worstelt ze als jongvolwassene met haar relatie tot geld. “Toen ik mijn eigen geld begon te verdienen, gaf ik alles uit. Ik kwam in de problemen met achteraf betalen. Het voelde alsof ik eindelijk de dingen kon kopen die ik vroeger niet had.” Dit leidt uiteindelijk tot achterstanden, wat haar in financiële problemen brengt.
Gelukkig krijgt ze hulp van haar begeleiders, die haar leren omgaan met geld. “Nu heb ik geen schulden meer en denk ik veel beter na over wat ik echt nodig heb.” Ondertussen werkt ze hard aan haar zelfstandigheid.Hoopvolle toekomst
Ashanti zit nu in het vierde jaar van haar hbo-opleiding in de richting van ICT. Na haar studie wil ze bij Defensie gaan werken. “Ik heb daar stage gelopen en het was geweldig. Defensie is een goede werkgever en biedt mij de kans om verder te studeren.”
Ook kijkt ze uit naar een eigen plek, waar ze echt een nieuw begin kan maken. “Het is moeilijk om vanuit begeleid wonen een eigen huis te vinden, maar ik heb sociale urgentie gekregen. Binnenkort verhuis ik naar een appartement.” Ashanti verlangt vooral naar rust. “Het voelt alsof ik altijd maar door moet. Ik wil even stilstaan en achterom kijken naar wat ik al heb bereikt.” Als ze haar eigen huis heeft, wil ze ook voor het hondje van haar tante gaan zorgen. “Ze kan er zelf niet goed meer voor zorgen, dus heb ik aangeboden om dat te doen. Daar heb ik veel zin in.”
Koken als middel voor verbinding
Voor Ashanti betekent de workshop meer dan alleen koken. Het is vooral een manier om mensen te leren kennen die begrijpen wat ze heeft meegemaakt. “Ik heb twee goede vriendinnen en daar ben ik heel dankbaar voor, maar soms mis ik een bredere kring van gelijkgestemde mensen om me heen.”
Daarnaast wil ze laten zien dat je, ondanks alle tegenslagen, toch een fijn leven voor jezelf kunt opbouwen. “We dragen allemaal onze eigen bagage, maar door samen te komen, kunnen we elkaar helpen die last lichter te maken. Het is ook een kans om even te ontspannen en te genieten, los van alles wat we hebben meegemaakt.”